juridisch
Een gedeelte van de pleitnota van aktie groep in Leiden voor de beroepscie inzake tegenwerking door de burgemeester van Leiden
Campagne tegen dwangarbeid
Onze protestactie van 27 november staat niet op zichzelf. Doorbraak voert al meer dan twee jaar campagne tegen dwangarbeid, oftewel
het tewerkstellen van bijstandsgerechtigden
onder de dreiging dat hun uitkering gekort dan wel gestopt zal worden
als ze dat werk weigeren te verrichten.
Bijstandsgerechtigden moeten onder een bijstandsregime verplicht onbetaald werken,
zonder arbeidsrechten, zonder loon, zonder arbeidscontract,
zonder cao-bepalingen.
De arbeid vindt plaats onder dwang, want wie niet onbetaald werkt, krijgt geen geld meer om eten en kleding van te kopen, en om de huur te betalen. Niet alleen geen geld meer voor zichzelf, maar ook niet voor de rest van zijn of haar gezin (indien aanwezig). Mensen in de bijstand kunnen vaak maar ternauwernood rondkomen. Ze kunnen geen geld reserveren om korting op of verlies van de uitkering te kunnen opvangen. Het korten op of stopzetten van de uitkering betekent in veel gevallen meteen dat er schulden ontstaan, dat er huisuitzettingen dreigen, dat er honger wordt geleden.
Dwangarbeid is dus verplicht onbetaald werk
onder de voortdurende dreiging van
bestaansonzekerheid.
Dwangarbeid tast daarmee onze arbeidsrechten aan, niet alleen van de dwangarbeiders zelf, maar ook van de betaald werkenden. Want dwangarbeid leidt onvermijdelijk tot verdringing. Werk waar gemeenten eerst betaalde krachten voor in dienst hadden, wordt nu gedaan door bijstandsgerechtigden, gratis. Het kan gaan om allerlei soorten werk, bijvoorbeeld in de thuiszorg, de postbezorging, de groenvoorziening, de schoonmaak, enzovoorts. Bedrijven krijgen gratis werknemers op proef, soms tijdelijk, soms voor lange tijd. Vaak gaat het om afstompend werk, soms totaal zinloos werk.
U hebt dat laatst ook kunnen lezen in een artikelenserie in De Volkskrant over de gemeente Amsterdam. De journalist in kwestie heeft met 60 dwangarbeiders gesproken, en ook met comité Dwangarbeid Nee. Dat comité is overigens een samenwerkingsverband van Doorbraak, de FNV, de Bijstandsbond en de Amsterdamse SP.
Dwangarbeid zou nodig zijn om bijstandsgerechtigden werknemersvaardigheden aan te leren, zo stelt de gemeente Amsterdam, en ook de gemeente Leiden. Maar waarom moeten dan bijstandsgerechtigden met bijvoorbeeld een arbeidsverleden van 10, 20 of 30 jaar dwangarbeid doen? Mensen die heus niet zijn ontslagen omdat ze elke dag zoveel te laat zouden komen op hun werk, omdat ze geen arbeidsritme zouden hebben. Nee, ze zijn veelal ontslagen omdat er een al jaren voortgaande economische crisis is en het bedrijf waar ze werkten over de kop ging of moest inkrimpen. Voor ons lijkt het er meer op dat gemeenten bijstandsgerechtigden zover willen krijgen dat ze er tegen wil en dank akkoord mee gaan dat onze arbeidsrechten steeds verder worden afgebroken, dat de werkdruk steeds meer wordt opgevoerd en dat de flexibilisering van de arbeid steeds verder voortschrijdt. Door het bezuinigingsbeleid verdwijnen veel banen, maar dat werk moet vaak toch worden gedaan. Dwangarbeiders worden nu verplicht om in dat gat te springen, om verplicht onbetaald werk te verrichten waar eerder nog een baan tegenover stond, waar nog loon voor werd betaald en een contract voor werd gegeven. Die verdringing roept maatschappelijk veel protest op.
Doorbraak bestaat uit werklozen, studenten en betaald werkenden, al dan niet met een tijdelijk contract. De weg die staatssecretaris Jetta Klijnsma inslaat, met in haar kielzog de gemeente Leiden, heeft grote invloed op onze eigen levens, onze eigen rechten. Doorbraak maakt zich grote zorgen over de invoering en toename van dwangarbeid. Daarom zijn we er een campagne tegen begonnen.
In het dwangarbeidcentrum van de DZB voelen de dwangarbeiders zich onderworpen aan een soort beheersingsregime. Ze voelen de verplichting om onbetaald en zonder rechten te moeten werken als een soort straf. Alsof ze schuldig zijn omdat ze werkloos zijn geraakt. Ze weten zich omringd door werkbegeleiders die hen behandelen alsof ze in een gevangenis zitten. Ze voelen zich bewaakt, bekeken en klein gehouden.
Verandering gaat met schokken. Elk protest is altijd een bedreiging voor een bestaande situatie die het wil opheffen. Protest mag er toch immers toe leiden dat opvattingen veranderen en zaken voortaan anders worden gedaan in de maatschappij? De invoering van de rechtsstaat en van mensenrechten voor iedereen werd in vroeger tijden ook als een bedreiging opgevat door de heersende orde. De invoering van de sociale wetgeving in de negentiende eeuw en de emancipatie van de arbeidersbeweging werd door menigeen ook als bedreigend ervaren. Dat geldt bijvoorbeeld ook voor de gelijkberechtiging van man en vrouw en van witte en zwarte mensen.
De gemeente zou moeten inzien dat ons protest is gericht tegen onrecht, een misstand,
en daarom niet moet worden gecriminaliseerd.
bron
https://www.doorbraak.eu/gemeente-leiden-fantaseert-erop-los-hoorzitting-dwangarbeidprotest/
Het huidige beleid is volgens mij overduidelijk instrijd met de wet.
website redactie
Artikel 19 nederlandsegrondwet
· 1.Bevordering van voldoende werkgelegenheid is voorwerp van zorg der overheid.
· 2.De wet stelt regels omtrent de rechtspositie van hen die arbeid verrichten en
omtrent hun bescherming daarbij, alsmede omtrent medezeggenschap.
· 3.Het recht van iedere Nederlander op vrije keuze van arbeid wordt erkend,
behoudens de beperkingen bij of krachtens de wet gesteld.
https://wetten.overheid.nl/BWBR0001840/geldigheidsdatum_14-05-2014
Dwangarbeid volgens wikipedia
Onder dwangarbeid wordt arbeid verstaan die mensen onder bedreiging van straf,
tegen hun wil, verrichten.
Deze definitie is in 1930 vastgelegd door de Internationale Arbeidsorganisatie (ILO).